פיטשערד פאָטאָ: מיידל אויף אַ טהאָם | © Shutterstock
נאָך אַ געראָטן באַגעגעניש אין אַ היילבראָנער האָטעל, ערבֿ אַ טאָג־לאַנגער געשעעניש, האָבן מיר, וואָס זײַנען דאָרטן געבליבן איבערנאַכט און אַנדערע באַגעגעניש־באַטייליקטע, געוואָלט טרינקען אין האָטעל־באַר.
דאס איז געווען איבערפולט אז איך האב געפרעגט פארוואס האלב פון די באר איז פארשפארט? דער קלאָר ענטפֿער איז געווען אַז זיי האָבן נישט די שטעקן פֿאַר די גאנצע באַר. בעשאַס אַ שנעל רייַזע איך געפונען דרייַ קאָנפֿערענץ פּאַרטיסאַפּאַנץ וואָס זענען ביכולת צו באַקומען אַ אַוועקזעצן, דעמאָלט איך באקומען אַ רוף אַז אנדערע קאָנפֿערענץ פּאַרטיסאַפּאַנץ האָבן געפֿונען אַ זיצפּלאַץ אין דעם רעסטאָראַן. נאך אנדערע האבן געפרװוט זײער גליק אין שטאט, אדער זײנען גלײך צו זײערע צימערן.
א זייער העפליכע דינסט אין רעסטאראן האט געגעבן אלע איבעריגע געסט א פלאץ אין רעסטאראן און אונז נאכגעמאכט נאכ'ן מאלצייט, אז מיר וועלן נאך האבן א פלאץ אינעם באר און אז אויב נויטיק וועט מען פאר אונז עפענען דעם פארהארטענעם טייל.
מיט בטחון זענען מיר אַרויפֿגעפֿאָרן צום צענטן שטאָק און זיך אַרײַנגעכאַפּט אין עטלעכע לײדיקע זיצן. אבער ווי מיר געווארן מער און מער סך, איך געווארן אַ ביסל פראַסטרייטאַד און מיט אַ פּלוצעמדיק מיר זענען ערלויבט צו אַריבערפירן אין די קאָרדאַנד טייל פון די באַר.
אין א דריטל פון דעם פארהארטענעם טייל איז פארגעקומען א פריוואטע פארטיי פון בעסערע מענטשן פון היילברון. איך האב נאך געמוזט האנדלען מיט די דאזיגע וויפּ, ווייל זיי האבן בכלל נישט מסכים געווען אז מיר שטערן זייער שלום.
צום סוף, האָבן מיר האָטעל געסט געפֿונען אונדזער אָרט אין דער באַר און האָבן געקענט ענדיקן דעם אָוונט האַלב וועג. האָספּיטאַליטי אין העילבראָן איז געווען בעסער!
איך ליג יעצט אין מיטן דער נאכט שלאפלאז אין א האטעל בעט אין היילברון און פרעג מיך פארוואס איך טו דאס נאך צו מיר?
איינער געדאַנק אויף “טשאַזמס"
אמאל דארף מען וויינען מיט די וועלף. נאָר העכער. 😉